Ken je dat, zo’n liedje dat je regelmatig neuriet, zonder dat je het door hebt? Bij mij zit om een of andere reden het lied ‘Dank u voor deze nieuwe morgen’, vooraan in mijn hoofd. Het blijft ook zo lekker plakken. Gisteren nog bijvoorbeeld, toen ik pannenkoeken stond te bakken in de keuken.
De oorspronkelijke versie van dit liedje werd in 1960 geschreven ter gelegenheid van een wedstrijd die door de Evangelische Akademie Tutzing in Duitsland was uitgeschreven. Doel was om nieuwe religieuze liedjes te componeren die beter zouden passen bij de muzieksmaak van jongeren.
Schneide, een cantor uit Freiburg, won. De prijs was dat de organisator van de wedstrijd het lied zou proberen uit te brengen op single. Na bij meerdere platenlabels te zijn afgewezen, werd het lied uiteindelijk uitgebracht bij een platenmaatschappij in Keulen om maar van de beste man af te zijn. De 900 singles die werden gedrukt verkochten de eerste maanden absoluut niet. Het lied wekte vooral veel afschuw. “Poezie voor religieuze tuinkabouters” vonden sommigen en dat was nog een milde reactie.
En ik kan er eerlijk gezegd best inkomen. Toch geeft het zingen ervan ( wat zich overigens beperkt tot het eerste couplet – verder ben ik nooit gekomen) mij een heel warm en blij gevoel. Het herinnert me aan mijn lieve opa, die tot op hele hoge leeftijd als een soort levende jukebox neuriënd in de keuken stond en regelmatig ‘Dank u’ ten gehore bracht.
Maar dat is het niet alleen, bedenk ik me. Het liedje werkt voor mij bewust en onbewust ook steeds opnieuw als een vriendelijke reminder om de dag te plukken, ongeacht wat er op mijn pad komt. Reden genoeg dus om na het bakken van die pannenkoeken gisteren samen met mijn lief ‘zomaar’ een fles champagne open te trekken. Om het leven te vieren. Dat heel gewoon en tegelijkertijd ook zo bijzonder is.
En wat gebeurde er nou met die 900 singles? Mede door de golf aan kritiek groeide de nieuwsgierigheid naar het liedje bij het grote publiek en werden er uiteindelijk meer dan 700.000 exemplaren van verkocht. Het stond in 1963 zelfs even zes weken in de Duitse hitparade. En daar wil ik graag een toost op uitbrengen. Dank u!